بسم الله الرحمن الرحیم
همونطور که میدونیم تو جوامع قانونمند علاوه بر حق ناشر چیزی به عنوان حق مولف هم وجود داره حالا اینکه چطور حق مولف شناخته میشه وگرفته میشه جای خود داره که موضوع نوشته ی من نیست.
نکته ای که چند وقتیه شخصا درگیرش هستم(که البته میدونم خیلی از شعرا ونویسنده ها هم درگیرش هستن)رعایت نکردن حق مولف در فضای مجازیه.
به خصوص که امروزه دسترسی همگان از کودک10ساله شایدهم کمتر تا الی ماشاالله برو بالا، به این فضا از طریق شبکه های اجتماعی(همون مسنجر تهاجم فرهنگی)راحت تر شده.
کپی-پیست کردن نوشته ها(متن وشعر)انقدر راحت شده که هیچ کس فکرش وهم نمیکنه وکسی هم به این فکر نمیکنه که این نوشته صاحبش کی هست؟!
چند وقت پیش تو یکی از همین شبکه های اجتماعی اتفاق جالبی افتاد که گفتنش خالی از لطف نسیت.
تو یه گروه شعر عضو بودم ویکی از دوستانم وکه میدونستم از شعر لذت میبره وبهم گفته بود«شاعر هم هست»به این گروه دعوت کردم.
بعد از دعوت کردن این دوست عزیز خب طبق معمول از اشعار خودش هم تو گروه استفاده میکرد.بامطالعه اشعار این عزیز وبا علم براینکه ایشون هنوز انقدر پخته نشده وهنوز تجربه چندانی نداره که بتونه اشعاری به این قدرت بگه باعث این شده بود به این فکر کنم که اشعار متعلق به خودش نیست.
تا اینکه یک شب چند عدد تک بیتی گذاشت داخل گروه ومن تصمیم گرفتم تحقیق کنم.با یک سرچ کوچیک داخل سایت شریف حضرت گوگل به نتایج جالبی دست پیدا کردم.
دوتا از تک بیتی ها متعلق به قصیده ای بود که حاصل دسترنج وطبع چندین شاعر بود ویکی دیگه از تک بیتی ها هم متعلق به استاد خودم بود.من به ایشون داخل گروه تذکر دادم که این کار یعنی دزدی.
حالا فرقی نداره از دیوار بری بالا یا شعر شاعری رو به نام خودت نشر کنی.
اولا اکثریت اعضای گروه ناراحت شدن که من چرا همچین حرکتی کردم.
دوما دوست خودم ناراحت شد که چرا این کارو کردی وهیچ جوره قبول نمیکرد که مقصره.
چیزی که من وناراحت کرد اینه که چرا باید ما به خودمون اجازه این وبدیم که همچین کاری کنیم.
یکی از گروه های شعری که متعلق به حوزه هنری استان البرزه قانون جالبی داره که امیدوارم کلیه گروه ها از همچنین قانونی پیروی کنن،قانون گروه اینه که انتشار شعر بدون اسم شاعر ممنوعه.
مطمئنا با یک سرچ وجستجوی کوچیک تو محیط مجازی میتونید به اسم شاعر دست پیداکنید.
یه گروه دیگه دیدم بنده خدایی شعری رو گذاشته بود.من با اون شخص تو 2تا گروه مشترک عضو هستم-امان از این گروه ها-من شعری رو گذاشتم با اسم شاعر بعد دیدم همون شعر وتو اون یکی گروه گذاشته بااین تفاوت که اسم شاعر وپاک کرده.
یا یه شعر دیگه دیدم که کلا شعر بنده خدا رو کم کرده بودن.
یا مثلا نوشته های یکی دیگه از دوستان وبه اسم نوشته های شاملو وحسین پناهی و...کپی میکردن.
اگه بخوام باز بگم از این ظلمی که داره اتفاق میفته حوصلتون سر میره.
نتیجه مبحث:
اسلام به امانت داری تاکید فوق العاده داره که پیامبر این دین لغبشون قبل بعثت امانتدار بوده،حالا چی شده که ما به این راحتی داریم مطالب ومنتشر میکنیم وفکر صاحب اثر هم نیستیم جای تامل داره.
اگه وظیفه حفظ ونگهداری وانتشاراحادیث ائمه علیهم السلام وشعرای بزرگ کشور به دست ما بود شاید همینطور باهاشون برخورد میکردیم،مثلا حدیثی از یکی حضرات معصوین علیهم السلام رو به عنوان قال محسن الله وردی منتشر میکردم وانتظار داشتم که جامعه اطرافم برایم کف وسوت بزنن.
زده بود به سرم که کمپینی در این مورد با هم فکری دوستان دیگر نویسنده وشاعر راه بندازم که متاسفانه حوصلشو ندارم.
اما بیایم به خودمون این قول وبدیم که تو انتشار نوشته ها(چه متن،چه شعر)امانتدار باشیم.
تنها با یه سرچ چند دقیقه ای ساده که خداروشکر همه بلدیم میتونیم به صاحب اثربرسیم.
ما مسئولیم در مقابل اون شاعر یانویسنده چون با خوندن اثر اون هنرمند داریم لذت میبریم.
مسئولیم پس حق مطلب رو ادا کنیم.
ومن الله توفیق.
یاعلی
